Melkveehouder Christiaan van Dalfsen uit het Overijsselse Staphorst zoekt naar mogelijkheden om het verminderen van ammoniakuitstoot te combineren met methaanreductie. Dat is best lastig op een extensief grasbedrijf.
‘We verbouwen hier alleen gras. We boeren op veengrond en daar kunnen we nauwelijks iets anders telen dan gras’, zegt Van Dalfsen. Hij doet al twee jaar mee aan het project ‘Netwerk Praktijkbedrijven’. ‘Vooral voor wat betreft ammoniakreductie hebben we flinke stappen gezet. Met het aanpassen van de voerstrategie is veel te halen. Vorig jaar viel hier een aantal zaken samen’, zegt de melkveehouder.
‘Door droogte hadden we te maken met een krappe ruwvoervoorraad en moesten we voer aankopen. We hebben onder meer snijmais gekocht. Vorig jaar konden we het ruweiwitgehalte in het rantsoen verlagen tot 155 gram ruw eiwit per kilo droge stof, terwijl we in 2020 begonnen met gemiddeld 172 gram ruw eiwit per kilo droge stof. Elke gram minder staat gelijk aan 1 procent minder ammoniakemissie op het bedrijf. Mijn uiteindelijke streven is om op 150 gram ruw eiwit per kilo droge stof uit te komen’, licht de Overijsselse ondernemer toe.
De opbrengst van 15 hectare natuurlijk grasland is zoveel mogelijk voor eigen vee. Voor de ammoniakemissie is dat gunstig, maar voor de methaanemissie pakt het stengelige natuurgras in het rantsoen niet goed uit.
‘Daarmee kom je bij het dilemma waar veel deelnemers aan dit project tegenaan lopen. Verminderen van ammoniak- en methaanemissies is uitdagend, omdat sommige maatregelen gunstig zijn voor het één, maar ongunstig voor het andere’, zegt Stefan van ‘t Ooster van K&G Advies in het Utrechtse Bunschoten.
Van Dalfsen en Van ‘t Ooster zien het als een uitdaging om de behaalde ammoniakwinst vast te houden en tegelijkertijd verbetering te boeken op het gebied van methaanemissie. ‘Daarbij blijft het uitgangspunt om de koeien vooral eigen ruwvoer te voeren. We denken dit te combineren met snelle en energierijke producten en verwachten daarmee de methaanemissie toch enigszins te kunnen drukken’, zegt Van Dalfsen.
Van ‘t Ooster: ‘Een aangepast inkuilmanagement biedt ook kansen. Dus eerder en korter gras maaien om het aandeel NDF in het rantsoen te verminderen.’ Van Dalfsen wil dit proberen, maar zegt dat de graskuil die hij hiermee gaat winnen waarschijnlijk eiwitrijker is, met als risico dat het ammoniakverlies stijgt. ‘Het blijft lastig. Vooral op het gebied van methaanemissie is de kennis beperkt. Hopelijk verandert dat de komende jaren.’
Van Dalfsen en Van ‘t Ooster zien een lichtpunt in het lopende onderzoek. ‘De eerste resultaten laten zien dat de opname van vers gras positief uitpakt voor de methaanemissie. De koeien zoveel mogelijk weidegang aanbieden is precies wat we hier doen. Ook voor ammoniakreductie is dat gunstig.’