Op dit moment worden de schapen geschoren of is al een groot deel van schapen geschoren. In het verleden nam de scheerder de wol mee. Ook was er ook de Wolfederatie die ophaaldagen organiseerde.

Maar sinds corona en het feit dat de Chinezen geen belangstelling meer hebben, is er geen afzet meer voor wol van Nederlandse schapen. Vorig jaar was het al heel moeilijk. Nu schijn je zelfs te moeten betalen om witte wol kwijt te worden.

Er zijn verschillende (gesubsidieerde) initiatieven om te onderzoeken wat er met de wol allemaal kan. Maar eigenlijk hebben we dat soort onderzoeken helemaal niet nodig. Met wol kan namelijk heel veel: dekbedden, kussens, garens, tapijten, isolatiemateriaal. En het kan allemaal in Nederland of directe omgeving geproduceerd worden. 

Het echte probleem is de afzet. Zolang we alles van kunstvezels blijven maken (polyamide, acryl, nylon) en dus hiervoor aardolie gebruiken, zal een product van wol altijd duurder zijn. Niet alleen in ons energieverbruik moet de knop om, maar ook in de keuze en het gebruik van grondstoffen. Wol is een duurzame vezel die lang meegaat en verschillende keren hergebruikt kan worden. Ik vraag me af of er eerst nog een wereldwijd probleem nodig is, om ons dat te laten realiseren.

Saskia Duives-Cahuzak
voorzitter LTO vakgroep Schapenhouderij