In de ruim 35 jaar dat Albert Hooijer bestuurlijk actief is geweest, vervulde hij zelden de functie van voorzitter. ‘Ik was meestal de tweede man. Die rol past me ook goed. Het geeft me meer vrijheid om te handelen’, zegt de veehouder uit Weesp. Deze zomer nam hij afscheid als provinciaal LTO Noord-bestuurder in Noord-Holland.
De boerderij van Albert Hooijer grenst aan de Vecht. Die fraaie plek draagt bij aan de recreatieve neventak: De Weesper Koe, een vergaderlocatie met logies. Hooijer zit aan de keukentafel achter zijn iPad. Een positie die hij vaak inneemt, lacht zijn vrouw Irene. Mobiel binnen handbereik en een schrijfblokje om wat notities te maken. ‘Ik ben geen televisiekijker’, bekent hij. ‘Dus vaak zit ik hier ‘s avonds dossiers te lezen. Kennis is immers macht.’
‘We zijn de derde generatie op deze boerderij. Mijn opa verhuisde vanuit Stoutenburg, een dorp bij Amersfoort, naar Nederhorst den Berg om een boerderij te pachten. Vervolgens heeft de landheer hem gevraagd om naar hier te verhuizen. Later kon hij samen met mijn vader het bedrijf kopen.’
‘Ja, als tiener was ik al bezig met het melken van de koeien en trekkerwerk. Onze oudste zoon Bart had dat enthousiasme ook al jong. Nu runt hij een melkveehouderij in Frankrijk. Zijn jongere broer Guus is hier inmiddels in de firma gestapt. Daar ben ik trots op. Het bewijst dat het beeld dat de media schetst, dat de landbouw ter ziele gaat, niet klopt.’
‘Het fanatisme van Guus geeft me energie, zeker met onze inspanningen om het bedrijf toekomstbestendig te maken. Ik ga graag mee in zijn enthousiasme. Bestuurlijk heb ik me ook altijd hard gemaakt voor steun aan jonge agrariërs. Die zorg dreigt tegenwoordig weg te ebben en dat vind ik kwalijk.’
‘Deze regio heeft met de Agrarische Jongeren Gooi en Vechtstreek al lang een heel actieve club. Ik was begin 20 en mijn goede vriend Cor Veldhuisen was destijds al bestuurlijk actief. Hij vroeg of ik ook wilde aanhaken.’
‘Er speelden destijds zaken in de regelgeving en de ruimtelijke ordening die me niet zinden. Om daar iets aan te doen, vond ik dat we als sector ons geluid moesten laten horen. Vanaf dat moment ben ik besmet geraakt met het virus van de belangenbehartiging.’
‘Dat is vaak een kwestie van passen en meten. Zonder mijn gezin zou het nooit op deze manier zijn gelukt. Het bedrijf gaat in principe voor, maar als er een echt belangrijke vergadering of bijeenkomst is, springen ze altijd bij.’
‘Ik heb allerlei portefeuilles beheerd, van ruimtelijke ordening tot water en natuur. Allemaal even boeiend. Ik kan me echt fanatiek vastbijten in dossiers en kan soms lastig zijn. In discussies kan ik fel overkomen, maar ik speel nooit op de persoon. Het gaat me puur om de inhoud.’
‘Ook binnen LTO Noord-vergaderingen kon het soms flink knetteren. Dat mag. Het scherpt standpunten en bereidt ons voor op reacties van buiten. Wel vind ik dat we besluiten met één mond naar buiten moeten brengen. We moeten één front vormen.’
‘Dat vragen ze me thuis ook weleens. Ik word er niet moe van, integendeel. Meer weerstand spoort me juist aan om nog meer gas te geven. Ik geloof bijvoorbeeld meer in het grijze gebied tussen natuur en landbouw, oftewel een goede overlap tussenbeide, dan dat ik me focus op de puur sectorale belangenbehartiging.’
‘Verder heb ik altijd veel steun ondervonden van de capabele beleidsmedewerkers bij LTO Noord in het algemeen en die van Ard Mooij in het bijzonder. Jarenlang hebben we samen opgetrokken. Dat had ik puur op eigen houtje nooit volgehouden.’
‘Integendeel. Uiteindelijk is één sterke bondgenoot genoeg. En een goede voorbereiding. De genoemde dossierkennis is goud waard. In Noord-Holland heeft LTO Noord een aardige reputatie opgebouwd; we verkopen geen onzin, we weten waar we het over hebben. Daarom vind ik het persoonlijk niet erg om inhoudelijk stevig te worden aangevallen. Dat prikkelt me juist.’
‘Dat klopt. Het gaat me niet om het conflict opzoeken. Maar als het mis dreigt te lopen, dan grijp ik de telefoon. Dat heb ik geleerd van onafhankelijk voorzitter Frans Evers.’
‘Evers heeft in dit gebied veel gedaan rondom het uitvoeringsprogramma De Groene Uitweg. Daarin worden economische maatregelen genomen om de grootschalige uitbreiding van wegeninfrastructuur rondom de A1, A6 en A9 te compenseren. Hij is een echte bruggenbouwer, maar benadrukt wel de noodzaak om discussies niet te schuwen en zo te voorkomen dat verschillen van inzicht escaleren.’
‘Omdat berichten zomaar verkeerd kunnen worden geïnterpreteerd. Sowieso is de verleiding groot om prematuur te reageren. Soms is een reactie even overdenken beter. Inmiddels ben ik er wel aan verslaafd. Tenminste, dat zegt mijn vrouw. Het is een geschikt medium om in specifieke groepen snel de mening te peilen.’
‘Toch werkt een telefoontje het beste. Ik heb collega’s die voor mij als een soort klankbord dienen. Daar zitten ook mensen van de vroegere agrarische jongeren tussen. Ik vind dat heel waardevol. Dat is toch mijn basis.’
De recreatieve neventak op het bedrijf van Albert Hooijer zorgt voor zinvolle maatschappelijke inzichten. De melkveehouderij en vergaderlocatie met logies zijn bewust niet met elkaar geïntegreerd. ‘Het zijn twee bedrijven op één erf. We zijn geen speelboerderij’, benadrukt Hooijer.
‘Als er oprechte interesse is, leiden Guus of ik de bezoekers met liefde rond op het bedrijf. En niet alleen om onze boodschap te verkondigen, maar ook om te achterhalen wat er onder burgers leeft.’ Hooijer stelt dan zelf ook graag allerlei vragen. ‘We zijn niet zo naïef dat we denken dat we op die manier vooroordelen wegnemen en meningen zomaar kunnen veranderen. Maar als we mensen aan het denken zetten, is dat ook al winst.’
Bron: Tekst en beeld: Bert Hartman, Nieuwe Oogst
Blijf up-to-date met het laatste nieuws voor jouw agrarische bedrijf via de LTO Dichtbij app.
Word lid van LTO Noord en versterk je positie in de agrarische sector. Meld je nu aan!
