Wat super leuk dat ik deze keer de weblog mag verzorgen. Ook al moet ik zeggen dat ik het wel spannend vind, want ja, wat moet ik eigenlijk vertellen… Maar gelukkig heeft Céline mij een vraag gesteld in de vorige weblog die ik in dit stuk zal proberen te beantwoorden. 

Ik zal eerst eens beginnen om mezelf voor te stellen. Ik ben Esther Remerink, 32 jaar, ik woon in De Krim samen met mijn man Berny Remerink, ons zoontje Luuk (3 jaar) en ons dochtertje Anne (1 jaar). Wij hebben een melkveebedrijf met ongeveer 120 melkkoeien en bijbehorend jongvee. 

Daarnaast werk ik 3 dagen in de week in het Centrum voor Transculturele Psychiatrie (CTP) Veldzicht in Balkbrug. Ik heb daar tot dit jaar op een groep gewerkt met mensen met een tbs maatregel die ook nog eens ongewenst vreemdeling zijn, dit heb ik 12 jaar gedaan. Als je hier wat meer over wilt weten, moet je maar even Googelen, er is te weinig ruimte in deze blog om daar bij stil te staan. 
Sinds dit jaar werk voor CTP Veldzicht als administratief medewerkster bij de medische dienst, een fijne baan met een regelmatig karakter, lekker dichtbij huis en geen weekenden en avonden meer werken. Heerlijk. 

De vraag die Céline mij stelt is: In hoeverre ben jij betrokken bij jullie melkveebedrijf? 
Tja, goede vraag… ik werk niet mee in het bedrijf, dat doen vooral mijn schoonouders en mijn man. Ook bemoei ik me niet met de bedrijfsvoering. Dus op die manier ben ik niet betrokken. Maar ja, hoe kun je nu niet betrokken zijn als het bedrijf zich in en rondom je huis afspeelt? Alle mensen die voor of met ons werken komen in de keuken even koffie drinken of eten mee. Ik zorg ervoor dat het eten op tijd klaar is, of dat het even iets langer warm blijft als er bijvoorbeeld een koe moet kalven. 
Ik ga regelmatig even met de bezem door de stal en doe de tuin. Dus op die manier ben ik wel weer  betrokken. Het meest betrokken voel ik me toch wel bij het uitdragen van de beeldvorming van de melkveesector. Ik vind het belangrijk dat, wanneer ik merk dat mensen een verkeerd beeld hebben, ze bijvoorbeeld bij ons kunnen komen kijken hoe het wel gaat. En daarnaast probeer ik zoveel mogelijk te vertellen wat wij zoal op een dag doen om ervoor te zorgen dat we de best mogelijke melk produceren. We hebben als bedrijf ook een Facebookpagina: ‘ Melkveebedrijf Remerink’ , neem er maar eens een kijkje!

Nu is het aan mij om de pen door te geven. Ik geef hem door aan Marlies Scholten uit De Krim, we kennen elkaar van een studieclubje, waar het vaak erg gezellig is en we ook iets proberen te leren 
Ik ben wel benieuwd waaraan Marlies het meest moest wennen toen ze op de boerderij kwam wonen?