Weblog 'Ik geef de pen door aan...' Esther Ruitenberg

Middels deze afdelingsweblog wordt telkens de figuurlijke pen doorgegeven aan een ander lid, zodat de verhalen achter de leden naar voren komen! Deze keer is het de beurt aan Esther Ruitenberg.

Middels deze afdelingsweblog wordt telkens de figuurlijke pen doorgegeven aan een ander lid, zodat de verhalen achter de leden naar voren komen! Deze keer is het de beurt aan Esther Ruitenberg.

Afgelopen december kreeg ik op sinterklaasavond een app berichtje van Annemiek Westerhof. Annemiek vroeg mij of ik een stukje wilde schrijven voor de weblog van LTO Vechtdal. Verrast was ik dat ik de vraag voor ‘de pen’ kreeg. Waarover wil je dan toch dat ik schrijf? Nou Appte Annemiek gewoon over jullie leven, hoe jullie een gezonde balans vinden tussen werk en privé.

Hier zit ik dan, Sinterklaas, Kerst en de jaarwisseling achter de rug, maar wat zal ik toch eens gaan schrijven. Buiten op de boerderij is nu alles rustig en iedereen is weer gestart na de kerstvakantie. Werk en privé, lekker in balans. Fijn zo’n rustige winter, nou ja rustig? Ik zal mij eerst even voorstellen.

Ik ben Esther Ruitenberg-Westerhof en samen met mijn man en drie puberende kinderen wonen wij in Dalfsen op onze boerderij. Een melkveehouderij waarvan wij nu de derde generatie zijn. De eerste twee generaties gingen met veel plezier volledig op in het werk op de boerderij. Hard werken op het land, verzorgen van het vee en niet te vergeten het bijhouden van het erf, hun lust en leven. Wij als derde generatie doen het net even anders. Mijn man werkt met veel plezier en voldoening op de boerderij. Daarnaast is hij actief bestuurslid bij de LTO, voorzitter bij Boer en Toekomst, raadslid bij het CDA en hij mag graag sporten, dus veel op pad. Gelukkig kan dat allemaal door een fijne medewerker die het avond melken één of twee keer per week overneemt en in drukke tijden, overdag bijspringt. Dan kun je het werk die pakweg 110 melkkoeien met zich meebrengen, met een gerust hart achter laten.

Zelf kom ik praktisch niet in de stallen, daar ligt niet mijn passie. Mijn hart gaat sneller kloppen wanneer ik voor mijn werkgever Naviva kraamzorg, diverse trainingen kan ontwikkelen en verzorgen. Kraamverzorgenden en zorgverleners in de geboortezorg trainen, zodat zij de nieuwe ouders met de meest actuele kennis kunnen begeleiden en verzorgen, daar geniet ik van. Zelf heb ik ook 15 jaar als kraamverzorgende gewerkt, dan is het zo mooi om je eigen passie en de nieuwe inzichten door te kunnen geven aan de nieuwe en huidige kraamverzorgenden. Kraamzorg is voortdurend in beweging en wij veranderen mee.

Daarnaast ben ik sinds dit jaar zelfstandig trainer voor ‘Stichting Kinderleven’. Voor hen verzorg ik trainingen voor professionals in de geboortezorg en jeugdzorg. Trainingen over hechtingsvraagstukken van een (on)veilige band tussen ouders en het jonge kind. Zo mooi en waardevol werk. Een klein steentje bijdragen in de relatie tussen nieuwe ouders en hun baby, daar loop ik hard voor.

En thuis, thuis hebben we drie levenslustige pubers die veel gezellige roering met zich meebrengen. Genoeg leven in de brouwerij. Allemaal bezige bijen met als basis, ‘De boerderij’ ons thuis. Daar waar wij allemaal onze rust en ruimte vinden.

Voor een volgende weblog geef ik ‘de pen’ graag door aan Gerlinde Hartkamp. Ik ben erg benieuwd naar het antwoord op de volgende vraag: Hoe is het voor jou om als jonge vrouw je draai te vinden op de boerderij?