Het Landbouwakkoord heeft de gemoederen ruim een halfjaar beziggehouden. Vorig jaar op de ledendag van LTO Noord regio Noord sprak landbouwminister Piet Adema nog hoopvolle woorden aan het publiek. Aan zijn zijde stonden LTO Nederland-voorzitter Sjaak van der Tak en Hans Van den Heuvel, directeur van LTO Nederland.

Het Landbouwakkoord zou een akkoord moeten worden met perspectief waar het zoet en zuur evenredig verdeeld zou worden. Afgelopen week bleek het zoet een zodanig bittere nasmaak te hebben dat er geen grond meer was om verder te gaan. Het kabinet wil nu zelf een plan maken. Gezien wat er ligt, belooft dat niet veel goeds.

Het klappen van het Landbouwakkoord betekent niet stilzitten. Het is nu juist zaak om de goede elementen die onder andere uit de vakgroepen zijn opgesteld op de goede plek te krijgen. Dat kan alleen met steun van onze leden. En zijn we er dan? Helaas niet. Op zaterdag 1 juli moeten de gebiedsplannen en natuurdoelanalyses van alle provincies bij het Rijk worden ingeleverd.

In bijna alle plannen staat een enorme grondclaim van landbouw naar natuur. Daarnaast kan de extensiveringsopgave landbouw alleen ingevuld worden met een krimp van de veestapel. Net die punten waarop het Landbouwakkoord geklapt is. Het spel wordt nu aan de provincietafels gespeeld. Ondertussen blijft de onrust aan de keukentafel. Wat betekent het predicaat piekbelaster? Dat zullen velen zich afvragen. En wat is het alternatief waarin geïnvesteerd moet worden om boer te blijven als niets geborgd is? Op deze vragen zijn nog geen antwoorden.

Voor mij is een tijd van gaan aangebroken. Ik zal de lopende zaken, zowel landelijk als regionaal, op een redelijke termijn afronden, wetende dat het werk nooit af is en altijd uitdagend blijft. Ik beleef er nog elke dag plezier aan. Mensen na mij zullen het werk voortzetten. Elke baken die verzet kan worden, is een mijlpaal voor onze leden. En daar doen we het voor!