We hebben een andere insteek nodig in de politiek om weer effectief te worden.

Ik ervaar de noodzaak van een meer praktische benadering bij het besturen dicht op de politiek van provincies, waterschappen en Den Haag. Het vertrouwen in elkaar is te laag. Er zijn mijns inziens een paar kernpunten die het lage vertrouwen van veel mensen in de politiek hebben versterkt. Een daarvan is dedain, ofwel minachting.

Ook directeur Karen van Oudenhoven van het Sociaal en Cultureel Planbureau gebruikte dedain in een opinie in het Friesch Dagblad van 28 december. ‘Neem elke stem serieus, ook als die je niet bevalt.’ Ze geeft in een analyse duiding aan de uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen met als belangrijkste conclusie wat mij betreft in de laatste zin: ‘De formatiegesprekken moeten gaan over een plan voor Nederland, met voldoende geld en ruimte om slagvaardig te zijn, zodat mensen weer vertrouwen krijgen in de politiek en onmacht geen motor wordt voor polarisatie.’

Het tegenovergestelde van dedain is respect. Daarbij hoort een overheid die vraagt wat mensen nodig hebben. Oprechte zorgen kunnen dan worden vertaald in praktisch werkbare oplossingen. Ik merk dat het zelfstandig ondernemerschap in ons land onder druk staat. In het hele mkb, de motor van onze economie en maatschappij. Een overdaad aan regels, soms onwerkbaar of tegenstrijdig. En steeds meer werk voor juristen en adviseurs. Komt de noodzakelijke verandering op tijd?

Twee maanden geleden sprak ik met een stevige criticaster van de moderne land- en tuinbouw. Met dedain had ze eerder die avond aandacht gevraagd voor de negatieve kanten van steeds grotere bedrijven. Na afloop ben ik naar haar groepje toe gegaan. We kwamen al snel op onze gemeenschappelijke ervaring dat het nog nooit gelukt was om een bloemkool in de eigen tuin zo te laten groeien dat deze op tafel belandde. Pech of onkunde? Minachting veranderde in respect voor het vakmanschap van de telers.