Herbert de Vries (56) is per 1 mei de nieuwe vakgroepbestuurder bij LTO Paardenhouderij. Samen met vakgroepvoorzitter Marieke Toonders, bestuurslid Matthijs Maat en de werkorganisatie maakt hij zich hard voor de belangen van ondernemers in de paardensector.
‘Dat is belangrijk. We moeten het met elkaar doen’, is zijn visie.
De Vries runt samen met zijn dochter een pensionstalling in het Friese Tjalhuizum. Ze hebben 6 eigen paarden, zowel voor de sport als fokkerij, en 34 pensionpaarden staan.
De familie startte vijftien jaar geleden met het bedrijf. ‘Toen onze dochter ging rijden was het heel lastig om in onze omgeving een pensionstal te vinden met alle faciliteiten en volledige service. Daarom zijn wij zelf een pensionstal begonnen’, aldus De Vries.
‘We konden een stal kopen van een melkveehouder achter onze huidige pensionstalling. Hij kocht land, maar had niets aan de gebouwen. Dat was voor ons een hele mooie kans’, gaat De Vries verder. De familie komt oorspronkelijk niet uit de paardensector, maar uit de retail. ‘Daar ben ik mee groot geworden. In 1986 startte ik mijn eigen bedrijf in de retail. In 1991 begon mijn vrouw haar eigen kapsalon. Nu run ik samen met mijn vrouw en kinderen de kledingzaak, drie kapsalons en het hippische bedrijf in Sneek en Tjalhuizum.’
Bestuurswerk is De Vries niet vreemd. Zo heeft hij al meerdere bestuursfuncties vervult en is hij nog steeds bestuurlijk actief. Van Duurzaam Vervoer tot aan Kapperscollectief Zuid-West Friesland. De functie van vakgroepbestuurder kan hij aan dat lijstje toevoegen. ‘Belangenbehartiging is ontzettend belangrijk. Ik vind dat de samenwerking in de paardenbranche onderontwikkeld is. Die is ver te zoeken. Er worden wel stapjes gemaakt, maar niet de stappen die we samen, als sector, moeten zetten. Dat is zonde. Daar kunnen wij als LTO een belangrijke rol in spelen’, stelt hij.
‘De komende jaren komt er veel op ons af’, verwacht de paardenman. ‘Paardenwelzijn is en wordt een belangrijk discussiepunt. De maatschappij verandert. Wie zegt dat wij over vijftien jaar onze paarden mogen huisvesten zoals we nu doen? Of dat we überhaupt nog op een paard mogen zitten?’ Dat baart De Vries zorgen. ‘We beschikken nu over royale boxen met veel licht en ruimte, met een goed stalklimaat.’
De sportpaarden van tegenwoordig zijn volgens De Vries geen steppepaarden meer. ‘En toch wil een bepaalde groep verandering zien. Ik denk dat het een verhitte discussie gaat worden als we niets doen’, geeft hij aan.
‘Als branche moeten we ons beter realiseren wat onze valkuilen zijn, daarop inspelen en samen optrekken. De verbinding in de paardensector is de allergrootste uitdaging die er ligt binnen de verschillende bloedgroepen. Het is nu nog te veel versnipperd’, zegt De Vries. ‘Daar wil ik aan werken, zodat ook onze sector voldoende toekomstperspectief houdt.’