Afgelopen weekend stonden we met onze wolkraam op de Farm&Country Fair in Aalten. De afgelopen drie keer ging het niet door.

Eén keer stond het terrein onder water vanwege hevige regenval. En twee jaar niet vanwege  Corona. Het was goed dat het dit jaar weer wel door kon gaan. Maar je ziet toch de schade als gevolg van Corona. Daar waar de schapentent in het verleden ook de plek was voor koop en verkoop van wol, wollen garens en wollen producten, waren er nu afgezien van ons misschien drie andere verkopers van wol. En dan vaak nog in de hobbysfeer. De rest is (noodgedwongen) gestopt. Er was gelukkig wel een grote verscheidenheid aan schapenrassen aanwezig en dat maakt het leuk voor de bezoekers van de Fair.

Met echte schapenhouders heb ik in Aalten herhaaldelijk de discussie gevoerd over de waarde van wol. Eentje had de wol zelfs met de vaste mest onder het maisland laten ploegen! Ook een oplossing, maar niet de kant die we op moeten. Er is een verschil tussen burgers en consumenten. De burger vindt schapen leuk, vindt wollen producten prachtig en snapt dat we af moeten van acryl gemaakt van aardolie. De consument kijkt in de portemonnee en koopt in de goedkoopste winkel een truitje van acryl.

Gelukkig kwamen er ook goede ideeën voorbij en die zullen we gezamenlijk verder moeten uitwerken. Want China komt onze wol echt niet meer ophalen. Met de nadruk op gezamenlijk, want mopperen dat de wol niks waard is en zelf niet willen investeren (tijd en/of geld) zal de oplossing niet dichterbij brengen.

Wie ook een goed idee heeft, mag zich melden, graag! Dan kunnen we onderzoeken of we de goede ideeën  kunnen opschalen naar de 1,6 miljoen kilo wol die we gezamenlijk jaarlijks produceren.

Saskia Duives-Cahuzak
voorzitter LTO vakgroep Schapenhouderij